post-op: dag 3 en 4

Beide dagen waren vergelijkbaar: alles ging goed met de rug, fantastisch zelfs. Ik mocht opstaan, een wandeling maken (10m)  en eindelijk was ik af van de operatiekleedjes. Ik was enkel misselijk, eten was er niet bij.

Post-op dag 1 en 2

Gisteren vierliep een beetje zoals na de operatie. De pijnpomp was druk in gebruik. Daardoor was alles vrij wazig. Het moeilijkste aan die dag was het niet op een zij kunnen draaien. Na enige tijd is de druk op je rug en longen zo groot dat je lichaam zich opspant. Het enige wat daaraan te doen valt is dan eens kunnen draaien.

Een meegaande verpleegster heeft me eventjes uit mijn lijden verlost.

Vandaag mocht ik gelukkig wel draaien. Intussen kan ik het zelfs volledig zelfstandig  (af en toe een beetje hulp dus). Alles ging vrij goed, toen ineens mijn felbegeerde pijnpomp begon te lekken. Aangezien die er morgenvroeg normaal toch uitmoest hebben ze mijn pomp ineens nu afgesloten. 

Hier zit ik dan, met een paar dafalgans en een spuitje.

Ik hoop dat het morgen beter gaat...

Operatiedag

Gisteren was het eindelijk zover. Iets voor 10 kwamen ze me 'halen'. Getooid in een kleedje werd ik binnengereden in een naar mijn normen (en ik heb er al enkele gezien) gigantische operatiezaal gevuld met mensen. Het deed me denken aan een klein, druk bedrijfje. Terwijl twee dames vrolijk alle boren en messen uitpakten, bekommerden drie heren zich erom mij zo snel mogelijk te doen inslapen (had ik teveel gezien?)

En plots was ik daar dan, wakker, ergens. Er werd pijnstilling voorzien. Ik heb nu een pijnpomp, een aantal baxters en een drain om overtollig bloed te verwijderen.
Eens op de kamer kwam hoorde ik dat de operatie goed gelukt is. Op een lekje ruggemergvocht na. Dit is op zich niet erg, omdat ik toch de komende dagen moet stilliggen.
De schroeven en balkjes zijn er goed ingeplaatst, zondag kan ik ze uittesten.

Tnx oudjes en liefje om er te zijn en tot straks :)

Nog even wachten

Deze nacht toch nog enkele uurtjes kunnen slapen, tot ik vrolijk gewekt werd met een thermometer in mijn oor. Nu alles blijkt in orde te zijn en ik ben er ook klaar voor. 

Ik mocht nog een laatste keer douchen en ik, die zo met mijn haar bezig ben, ben natuurlijk de shampoo vergeten. Het is goed dat ik me toch zorgen maak om die banale, kleine dingen.

Ik ben blij met de vriendelijkheid en voorzichtigheid van de verpleging.

Tot straks, en hopelijk, met een niet-pijnlijke voet.

Jill

Avond voor de operatie

Ik probeer nog te genieten van mijn laatste maaltijd voor de komende drietal dagen. Morgen (operatiedag) zal het sowieso niets worden. Overmorgen bouillon en thee, de dag daarop beschuiten. Zelfs mijn meegesmokkelde (dankjewel liefje) appelmoes zal ik vanavond nog moeten "vernietigen". 
Morgenochtend is het dan eindelijk zover. Rond een uur of 10 gaan ze mij verlossen van mijn pijn. Althans, dat zou ik willen. Werkelijkheid is dat de volgende dagen (weken?) niet zo makkelijk zullen worden als ze er in mijn hoofd nu uitzien.

De verpleegster gaf mij volgend ideaalschema mee:

Morgen fixen ze eerst de rug, laten ze mij wakker komen met een pijnpomp en blijf ik braaf plat liggen.
Vrijdag verblijf ik in bed, plat op de rug. 
Zaterdag mag ik me af en toe eens draaien.
Uiteindelijk mag ik zondag op de rand van het bed zitten en mijn eerste maaltijd verorberen. 
Vanaf dan zouden de pijnpomp en andere bekabeling moeten verdwijnen en ik mijn eerste herboren stapjes mogen zetten.

Iedereen vraagt me of ik nerveus ben, of ik geen slaappilletje nodig heb. Maar eigenlijk valt dat heel goed mee. Vannacht kan ik terug over andere dingen dromen. De oplossing ligt in mijn handen.

Studio

Eindelijk hebben we een studio gevonden. Of dat denken we toch.
Het is zo dat we allebei nog bij onze ouders wonen. De vriendin studeert en ik werk en aangezien ik een jaar lang op haar kot leefde, kunnen we zowel samen iets comfortabelers huren.
De zoektocht was niet altijd even leuk. 
Daar sta je dan, voor een deur. 10 minuten later is die deur nog altijd niet opengegaan, dus je belt de verhuurder eens op. "Aaah ja, de studio is al verhuurd." "Leuk om onze afspraak af te bellen" wil ik dan zeggen. Maarja, ze kennen de ware reden van de frustraties niet natuurlijk.

Het goede nieuws is danweer dat we morgen waarschijnlijk een contract gaan tekenen.

Afwachten

Volgende week mijn laatste werkweek. Ondanks het feit dat er eerst een reisje volgt, is er iets dat aan me knaagt. Mensen in mijn omgeving proberen 11 juli te vermijden, alsof het totaal geen invloed heeft op het dagelijkse leven. 

Ik doe dat niet. 

Eigenlijk kijk ik er zelfs een beetje naar uit. 

Mijn rug 2.0, mijn leven terug, beetje bij beetje. 

Ik kan ook niet anders dan er actief mee bezig zijn: een dokter hier, medicatie daar, de pijn altijd, nog een bloedonderzoekje...

Het zal een lange rit worden, dat besef ik wel, zeker na twee voorgaande operaties en een persoonlijkheid die moeilijk, zeer moeilijk een dagje in bed kan doorbrengen. Laat staan een maand :) 

Er staan alvast een aantal film-marathons te wachten.

Nieuwe medicatie

Even niets meer laten horen. 

Het was weer een van die dagen, waarop het niet goed gaat met de rug. 

Je doet het wat rustig aan, maar plots, vanuit het niets, "schiet er iets door mijn been". 

De dokter kon het mooi verwoorden, behalve de gebruikelijke uitleg: "het wordt weer een beetje slechter" althans.

Zo vertelde ze: "Goh, die medicatie, die eigenlijk best zwaar is, is homeopathie voor je geworden." En eindelijk kon ze verwoorden wat ik voelde. 

Er volgde natuurlijk nieuwe medicatie. Eerst Lyrica, met de gebruikelijke Cymbalta. Later werd dit laatste vervangen door Oxycontin. 

Helpen doet het alvast wel. In vrij korte periodes dan toch. Hopelijk blijft het zo gaan tot OP-day (operatiedag). 

Dynesys

Dynesys stabilisatie is een ingreep waarbij de wervels worden vastgezet met flexibele 'spacers' (schokdempers). Het is geïnspireerd op de klassieke fusieoperatie, maar dan met een dynamische constructie, dus geen verstijving. Dokters omschrijven het 'ding' als een implantaat die niet als een gewrichtsvervangende prothese gebruikt wordt, maar als ondersteuning en ophoging van de discus. 

Er worden vier (of meer naargelang het aantal niveaus dat geopereerd worden) schroeven in de wervels ingebracht, deze worden verbonden door een elastische kunststofverbinding met een kabeltje door ( dat kabeltje zou ervoor zorgen dat je niet té beweeglijk bent ). Aan elke kant komt er dus één zo'n apparaatje.

Naast de voordelen die de operatie biedt, is er vooral één belangrijk nadeel. Aangezien de techniek nog niet lang bestaat, sinds 1999 in België, weet niemand goed wat de resultaten zijn op lange termijn. 

Meer info is te vinden op Zimmer Spine: Dynesys. Het blijft er in elk geval wat vreemd uitzien...

 

Sabayon is belangrijk

In welke mate heeft mijn 'probleempje' eigenlijk een invloed op mijn leven? Ik vraag het me soms af.

Ok, ik heb pijn en dat verlamd mijn leven in vele opzichten. En de beperkingen zijn lastig te aanvaarden. 

Maar aan de andere kant, ik voel me gelukkig. Er zijn zoveel dingen die me interesseren, weegt dat niet op tegen die slechte kanten?

Gisteravond kwam ik na een zware, pijnlijke werkdag thuis en ik voelde de vreugde van mijn vriendin, mijn zotte puppy, de lekkere etensgeuren. Straks komt mijn metekindje op bezoek. Dat fantastische moment waar hij verbaasd mijn neus vastneemt en zich klaarblijkelijk afvraagt waarom de zijne even groot is. Dat gevoel brengt alles even in perspectief.

Mijn voet voelt als een marteltuig, maar mijn hoofd als een luchtige sabayon.

Het is tijd voor mijn pijnstiller.

The first

Na enkele eeuwen twijfelen dan toch een blog.

Waarom?

Begin 2013 vertelde mijn dokter me dat een nieuwe rugoperatie nodig zou zijn. Na 101 verschillende therapieën, methodes en uitspraken besloot ik enkele weken terug dat mijn dokter gelijk had.

Dynesys is de naam. Van de operatie althans.

Ik zocht op internet naar zowel wetenschappelijke artikels als persoonlijke ervaringen. Op dat tweede vlak blijkt er slechts een beperkte brok online info beschikbaar te zijn.

Daarom start ik, vandaag, om mijn ervaringen te delen.

Jill