Afwachten

Volgende week mijn laatste werkweek. Ondanks het feit dat er eerst een reisje volgt, is er iets dat aan me knaagt. Mensen in mijn omgeving proberen 11 juli te vermijden, alsof het totaal geen invloed heeft op het dagelijkse leven. 

Ik doe dat niet. 

Eigenlijk kijk ik er zelfs een beetje naar uit. 

Mijn rug 2.0, mijn leven terug, beetje bij beetje. 

Ik kan ook niet anders dan er actief mee bezig zijn: een dokter hier, medicatie daar, de pijn altijd, nog een bloedonderzoekje...

Het zal een lange rit worden, dat besef ik wel, zeker na twee voorgaande operaties en een persoonlijkheid die moeilijk, zeer moeilijk een dagje in bed kan doorbrengen. Laat staan een maand :) 

Er staan alvast een aantal film-marathons te wachten.