Eindelijk hebben we een studio gevonden. Of dat denken we toch.
Het is zo dat we allebei nog bij onze ouders wonen. De vriendin studeert en ik werk en aangezien ik een jaar lang op haar kot leefde, kunnen we zowel samen iets comfortabelers huren.
De zoektocht was niet altijd even leuk.
Daar sta je dan, voor een deur. 10 minuten later is die deur nog altijd niet opengegaan, dus je belt de verhuurder eens op. "Aaah ja, de studio is al verhuurd." "Leuk om onze afspraak af te bellen" wil ik dan zeggen. Maarja, ze kennen de ware reden van de frustraties niet natuurlijk.
Het goede nieuws is danweer dat we morgen waarschijnlijk een contract gaan tekenen.
4 jaar. Zo lang ben ik al op de sukkel met mijn rug. Van alternatieve therapieën tot operaties, veel is de revue al gepasseerd. Met enkele ogenblikken wacht mij een Dynesys operatie. Omdat er weinig ervaringen terug te vinden zijn van deze relatief jonge methode, zal ik mijn bevindingen bijhouden.
zondag 30 juni 2013
vrijdag 21 juni 2013
Afwachten
Volgende week mijn laatste werkweek. Ondanks het feit dat er eerst een reisje volgt, is er iets dat aan me knaagt. Mensen in mijn omgeving proberen 11 juli te vermijden, alsof het totaal geen invloed heeft op het dagelijkse leven.
Ik doe dat niet.
Eigenlijk kijk ik er zelfs een beetje naar uit.
Mijn rug 2.0, mijn leven terug, beetje bij beetje.
Ik kan ook niet anders dan er actief mee bezig zijn: een dokter hier, medicatie daar, de pijn altijd, nog een bloedonderzoekje...
Het zal een lange rit worden, dat besef ik wel, zeker na twee voorgaande operaties en een persoonlijkheid die moeilijk, zeer moeilijk een dagje in bed kan doorbrengen. Laat staan een maand :)
Er staan alvast een aantal film-marathons te wachten.
donderdag 13 juni 2013
Nieuwe medicatie
Even niets meer laten horen.
Het was weer een van die dagen, waarop het niet goed gaat met de rug.
Je doet het wat rustig aan, maar plots, vanuit het niets, "schiet er iets door mijn been".
De dokter kon het mooi verwoorden, behalve de gebruikelijke uitleg: "het wordt weer een beetje slechter" althans.
Zo vertelde ze: "Goh, die medicatie, die eigenlijk best zwaar is, is homeopathie voor je geworden." En eindelijk kon ze verwoorden wat ik voelde.
Er volgde natuurlijk nieuwe medicatie. Eerst Lyrica, met de gebruikelijke Cymbalta. Later werd dit laatste vervangen door Oxycontin.
Helpen doet het alvast wel. In vrij korte periodes dan toch. Hopelijk blijft het zo gaan tot OP-day (operatiedag).
Abonneren op:
Posts (Atom)